بررسی تاثیر اجرای طرح های جامع و تفصیلی بر بافت فرسوده شهری(نمونه موردی بافت تاریخی شهر زنجان)

بافت های فرسوده شهری معمولاً در قسمت های قدیمی و تاریخی شهر ها قرار گرفته و به دلیل قدمت، بافت ارگانیک پاسخگوی زندگی مدرن امروزی نیستند و ساکنین بافت های تاریخی خود را جدا از سایر مناطق شهر می پندارند.به دلیل توسعه های افقی شتابان شهرها در سال های اخیر اکثر ساکنین قدیمی به امید زندگی راحت تر و دوری از شلوغی بافت محل زندگی قبلی را ترک کرده و به حاشیه های تازه تاسیس پناه آورده اند. از سال 1344 و با آغاز تهیه طرح های جامع شهری و تبدیل شهر ها به سه دسته هسته اولیه، بافت قدیم و بافت جدید نیاز به طرح های مختص به بافت فرسوده بیشتر احساس می شد.در این پژوهش سعی کردیم تاثیر اجرای این گونه طرح ها را بر بافت تاریخی واقع در بافت فرسوده شهر زنجان از طریق روش تحقیق میدانی و پیمایشی و تکمیل 250 پرسشنامه به روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و تحلیل عاملی اطلاعات بدست آمده از طریق نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار دهیم؛ و ببینم آیا با اجرا شدن آن بافت دارای پیشینه تاریخی واقع در بافت فرسوده دچار تحولات کالبدی و اقتصادی شده و از فرسودگی کالبدی آن کاسته شده است.. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که به دلیل مغایرت ضوابط طرح جامع و طرح تفصیلی تجدیدنظر و طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر زنجان با یکدیگر و خروج ساکنین قدیمی از بافت تاریخی و تبدیل شدن آن به مکانی جهت سکونت مهاجرین روستاهای اطراف شهر و و ضعف مالی آنها، بعد از گذشت 5 از آغاز اجرای طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهر زنجان بافت دچار هیچگونه تحولات کالبدی و اقتصادی نشده است و طرح تفصیلی شهر زنجان و طرح بهسازی و نوسازی بافت فرسوده زنجان با شکست مواجه بوده و نیاز به تغییرات اساسی در سیاست های این طرح ها به شدت احساس می گردد.

Keywords:

بافت فرسوده , بافت تاریخی , نوسازی , بهسازی , بازسازی