بررسی یکپارچگی و پیوند معماری و سازه در مسجد-مدرسه عمادالدوله

هنر آفرینش زیبایی است و شاید بتوان گفت با ارزش ترین شأن اثر معماری، وجه هنری آن است. تزئین در هنر اسلامی برای بیان فضای قدسی است و یکی از عوامل مهم در معماری ایران است که نمای ساختمان را از حالت خشک و بی روح خارج می کند و به آن هویت و ویژگی خاص می دهد. یکی از بناهای مهم معماری دوره ی اسلامی ایران، مدارس علوم دینی می باشند که با شکل گیری نظامیه ها در دوره ی سلجوقی آغاز و با فراز و نشیب هایی تا دوره ی قاجار نیز ادامه یافت که اوج توجه به احداث مسجد-مدرسه در اوایل قاجار و تا زمان تأسیس مدرسه دارالفنون می باشد. مسجد-مدرسه عمادالدوله با وجود عواملی چون مناره برج ساعت، درب قاپی شاه نجف، سقاخانه ی مسجد، کاشیکاری های هفت رنگ، معقلی آجر و کاشی، رسمی بندی ها و خطوط نستعلیق و بنایی آن که تزئینات این بنا را شامل می شود همچنین ایوان ها، طاق و تویزه ها و دیگر اجزای سازه در این مقاله بررسی شد و این نتیجه و دریافت حاصل گردید که در معماری و سازه این بنا پیوندی وجود دارد که شکل گیری و مفهوم دهی فضای معماری و سازه را بطور همزمان همراه با بیانی بصری به مخاطب القا می کند.

Keywords:

مسجد-مدرسه عمادالدوله , معماری , سازه , تزئینات , زیبایی , یکپارچگی , پیوند