بازشناسی مؤلفه های هویت مکان در معماری سنتی خانه های ایرانی (نمونه موردی: عمارت کاظمی)

عناصر معماری ریشه در هویت جامعه دارند که به صورت مفاهیم معماری و عناصر کالبدی نمود یافته اند. این عناصر را می توان بر دو مبنای ذهنی و عینی تحلیل کرد و به اصل های شکل دهنده و نظام دهنده ی ساخت در معماری رسید. در این پژوهش در پی بازشناسی و تحلیل مؤلفه های ذهنی و عینی هویت مکان و چگونگی نمود آن در معماری سنتی خانه های ایرانی، از طریق تحلیل این دو مؤلفه در عمارت کاظمی هستیم. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است که در آن برای شناسایی عوامل ذهنی و عینی محیط، به تحلیل محتوای کمی و کیفی فضای مسکونی خواهیم پرداخت. نتیجه آنکه مؤلفه های هویت بخش در ساخت خانه های ایرانی، شامل مفاهیم ذهنی و عینی است: ۱) مفاهیم ذهنی شامل اصول شکل دهنده ی ساخت بوده و در تکنیک های کالبدی شامل محور و جهت، ریتم، سلسله مراتب، نسبت فضایی و روابط فضایی تجلی می یابد. ۲) مفاهیم عینی شامل اصول نظام دهنده ی ساخت و ارزش های کالبدی بوده که در مواردی همچون تکنیک ساخت، تزئینات، عناصر نشانه ای و الگوی ساخت خانه ها نمود می یابد.

Keywords:

هویت مکان , مفاهیم ذهنی و عینی , معماری سنتی , خانه های ایرانی , عمارت کاظمی