مهدیس ابراهیمی
نوید سعیدی رضوانی

یکی از مهم ترین دلایل عدم موفقیت شهر های جدید در اطراف کلان شهر ها در جذب ساکنین به طور مداوم را می توان فقدان تعلق به مکان در میان آنها دانست، مطالعات نشان می دهد که این فضاها به نوعی با عدم استقبال ساکنین مواجه گشته است، گویی که ایشان توانایی انس با این محیط ها را به دست نیاورده اند و همواره به دنبال فرار از این اماکن و بازگشت به کلان شهر هستند. به نظر می رسد ساکنین این بلوک های شهری به این فضاها حس تعلق خاطری ندارند؛ عوامل کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، ذهنی و...، در این خصوص قابل بررسی می باشد که این نوشتار به بررسی عوامل کالبدی موثر بر ایجاد تعلق به مکان در شهر پرند می پردازد و این فرضیه مطرح گردیده است که بین عوامل کالبدی (سرزندگی ، انعطاف پذیری و...) با حس تعلق به مکان در شهر جدید پرند رابطه معنادار(مستقیم) وجود دارد. روش تحقیق تبیینی - پیمایشی بوده و شامل دو مرحله بررسی و توصیف اسنادی و تحلیل پیمایشی می باشد و ابزارهای مورد نظر برای گردآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز پرسشنامه و مشاهدات میدانی می باشد و با کمک نرم افزار SPSS به تحلیل داده ها و بررسی رابطه متغیرهای وابسته و مستقل پرداخته خواهد شد. جامعه آماری این پژوهش، افراد ساکن در شهر جدید پرند می باشند که بر اساس فرمول کوکران تعداد191 خانوار به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در نهایت نتایج به دست آمده نشان داد که در ساخت شهرهای جدید بیش از آنکه به دنبال افزایش سطح کیفی زندگی باشند، در تلاش برای رشد کمی این اماکن و انتقال هر چه سریعتر شهرنشینان به آنجا بودند، بررسی های انجام شده نشان می دهد ساکنین این بلوک های شهری ، به این فضاها حس تعلق خاطری ندارند، این امر در نهایت منجر به تبدیل این مجموعه ای عظیم، به شهرهایی بی روح و بی تحرک شده است که شهر جدید اندیشه نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد، همچنین تحلیل های صورت گرفته نشان داد که معیارهای مولفه عوامل کالبدی (انعطاف پذیری، حمل و نقل و سرزندگی) با حس تعلق به مکان رابطه معناداری وجود دارد که توجه به این عوامل و حرکت در سایه تعدیل و بهبود آنها است که در گذر زمان بستر و پتانسیل مناسب تری را برای فرآیند شکل گیری حس مکان نوید داده، مهیا و فراهم آورد.

شهرجدید، تعلق به مکان، عوامل کالبدی، پرند