ایرج عباسی مرادی - دانشجوی کار شناسی ارشد مهندسی سازه،دانشگاه علوم و فتون مازندران
مرتضی نقی پور - استاد، دانشگاه صنعتی، بابل
حسن حاجی - دانشجو، کارشناسی ارشد، مهندسی سازه دانشگاه علوم و فنون مازندران

فرایند ارزیابی آسیب پذیری ساختمان ها در برابر اصابت هواپیما متشکل از چهار گام اصلی شامل: تعیین سطوح خطر و حالات بارگذاری، ارزیابی اسیب های کلی، ارزیابی اسیب موضعی و ارزیابی خرابی پیش رونده، می باشد. این مطالعه به ارزیابی پتانسیل خرابی پیش رونده می پردازد. در این پژوهش، ارزیابی پتانسیل خرابی پیش رونده یک ساختمان 48 طبقه ی فولادی با سیستم قاب محیطی مهاربندی شده در سه تراز 1/3، 2/3 و 3/3 از ارتفاع سازه برای هواپیمای Concorde مورد بررسی قرار گرفته است. از نتایج استنباط می شود که تراز ارتفاعی مورد اصابت در میزان آسیب پذیری سازه ها در برابر اصابت هواپیما بسیار تاثیرگذار است. همچنین در سازه بررسی شده، در تراز 1/3 از ارتفاع سازه حذف 12 ستون (17 درصد)، در تراز 2/3 از ارتفاع سازه حذف 10 ستون (14 درصد) و در تراز 3/3 از ارتفاع سازه حذف 8 ستون (حدودا 11.5 درصد) از سازه کافی است تا سازه دچار فرویزش شود.

اصابت هواپیما، ساختمان های بلند، پتانسیل خرابی پیش رونده، قاب محیطی مهاربندی شده