مریم چیبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد الیگودرز
کیوان علی پور - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد نجف اباد مدرس دانشگاه آزاد الیگودرز

توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهس ازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأکید بر ملاحظ ات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند. در حین بازسازی و نوسازی شهر ها محله های تاریخی و بافت های فرسوده و نحوه برخورد با انها از جمله مسایل مهم در توسعه شهری بوده است از اواخر قرن 18 میلادی نظریه های متفاوتی در مورد چگونگی برخورد با این محلات شکل گرفته که در این نوشتار به بررسی انها می پردازیم.

توسعه شهری، محلات قدیمی، بافت فرسوده، نوسازی بهسازی