باز اندیشی نظریه نگرش شکلی و نحو فضا، رهیافتی در معماری (نمونه موردی : مسجد فرح آباد ساری)

معماری هنری است که معمار یا معماران در فرآیند شکل دادن به فضا به اقتضا سنن و ارزش ها و فرهنگ به دست می آورند. فرم یا صورت متأثر از محتوا است. فرم و شکل را می توان نمود فیزیکی تفکرات و سنت انسان هایی دانست که به تولید فضا اقدام نموده اند . نگرش شکلی ، منظور آن وجهی از شکل گرایی است که معماری را برابر ترکیب اشکال یا روندی شکلی می بیند. در واقع آن چه از نظر یک محقق شکل گرا مهم است، شاخصه های شکلی عناصر یک معماری است و بر اساس این هاست که معماری ها از یکدیگر متمایز یا به هم شبیه تشخیص داده می شوند. در دوره معاصر روش های مختلفی برای تحلیل فضای معماری به کار گرفته شده است. روش Space Syntax که در اینجا به نحو فضا ترجمه شده است. این پژوهش با استناد به منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی و توصیف تحلیلی سعی بر باز بینی و باز تعریف مفهوم نگرش شکلی و تعریف جدیدی از فرم و فضا معماری شده است و در پایان سعی شده مسجد فرح آباد ساری توسط روش Space Syntax تحلیل شود.

Keywords:

فرم , نگرش شکلی , نحو فضا , Space Syntax