سیما ساسانفر - گروه کنترل غذا و دارو، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران
فاطمه زمانی مزده - معاونت غذا و دارو، دانشگاه علوم پزشکی تهران
الهام پیرهادی - معاونت غذا و دارو، دانشگاه علوم پزشکی تهران
محسن امینی - گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران

در صنعت مواد غذایی از دیرباز از افزودنی ها برای نگهداری، بهبود عطر، رنگ، بافت، ظاهر و غلظت مواد غذایی استفاده می شده است. نگهداری شیمیایی مواد غذایی روش مهمی در تکنولوژی مواد غذایی بوده و با افزایش تولید و مصرف غذاهای فرآوری شده و آماده به طور فزاینده ای استفاده می شود. به دلیل اینکه مقادیر مجاز حداکثر این مواد نگهدارنده در هر نوع از مواد غذایی توسط سازمان غذا و دارو و سازمان استانداردکنترل می شود، لذا اندازه گیری آن ها یکی از مراحل ضروری در کنترل کیفیت مواد غذایی است. پنیر یکی از گونه های لبنیات است که بطور گسترده ای در صدها نوع مختلف از شیر تهیه و در اکثر نقاط جهان مصرف می شود. با توجه به مصرف زیاد این محصول لبنی کنترل کیفیت پنیر به عنوان یک ماده غذایی سالم توصیه شده جهت تأمین مواد ضروری مورد نیاز بدن حائز اهمیت است. با توجه به ماهیت پنیر و فساد زود هنگام آن به دلیل شرایط بد تولید افزودن نگهدارنده های غیر مجاز و یا در مقادیر خارج از محدوده مجاز، یکی از تقلب های رایج در صنعت تولید این ماده غذایی است. بنزوات، سوربات و ناتامایسین از جمله نگهدارنده ها ی رایج است که جهت افزایش زمان ماندگاری به پنیر افزوده می شود. این تحقیق با استفاده از دستگاه HPLC و دتکتور UV در طول موج 220 نانومتر مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت محلول بافر استات و استونیتریل به نسبت 73:27 به عنوان فاز متحرک و ستون C18 به عنوان فاز ساکن استفاده شد

نگهدارنده، ناتامایسین، بنزوات سدیم، سوربات پتاسیم، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا، پنیر