بررسی سازگاری و همزیستی سوشهای مقاوم به خشکی ریزوبیوم با نخود (رقم پیروز) درشرایط دیم

استفاده هر چه سریعتر از پدیده تثبیت بیولوژیکی ازت 1 بعنوان یکی از ضرورتهای حیاتی برای تحقق سیستم کشاورزی پایدار مورد تاکید قرار گرفته است. آنچه که از دیدگاه کشاورزی پایدار مهم است اعمال روشهایی است که براساس آنها بتوان فعالیتهای مفید را از طریق تلقیح با خاک، بذر یا گیاهچه افزایش داد. این آزمایش جهت بررسی میزان سازگاری و همزیستی سوش های مقاوم به خشکی باکتری ریزوبیوم لگومینوزاروم با نخود رقم پیروز در شرایط دیم منطقه و بررسی اثرات هر یک از سوش ها در تثبیت بیولوژیکی ازت و عملکرد دانه با 8 تیمار و در 3 تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش مشتمل بر 4 سوش از مرکز ایکریسات 2 ، 3 سوش از مرکز ایکاردا 3 و یک تیمار شاهد بود. نتایج نشان دادند متوسط بیشترین عملکرد دانه توسط تیمار تلقیح با سوش 1C-2091 با 419 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. این افزایش عملکرد در حدود 34 درصد در مقایسه با تیمار شاهد( بدون تلقیح) با 276 کیلوگرم در هکتار بود. انجام تلقیح با سوش های مختلف اثر افزاینده در غلظت ازت اندام هوایی داشته است. حداکثر غلظت ازت به میزان 3/71درصد از تیمار تلقیح با سوش IC-2091 به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد(بدون تلقیح) 17 درصد بیشتر بود. همچنین تلقیح با سوش IC-2091 موجب افزایش 58/1 درصدی غده های موثر ریشه ای در مقایسه با تیمار شاهد(بدون تلقیح) گردید.

Keywords:

خشکی , ریزوبیوم , سازگاری , شرایط دیم , نخود