ابراهیم فائی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه علوم محیط زیست، تهران، ایران
بهرام زینلی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری دانشگاه تبریز
محمد علیزاده - دانشگاه آزاد اسلامی، واحدخلخال، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، خلخال، ایران

اکوتوریسم اختصار اصطلاح گردشگری زیست محیطی است که فعالیت های فراغتی انسان را عمدتاً در طبیعت امکان پذیر می سازد و مبتنی بر مسافرت های هدفمند، توأم با برداشت های فرهنگی، معنوی، دیدار از جاذبه های طبیعی، مطالعه و بهره گیری از پدیده های متنوع طبیعت است. براین اساس اکثر محوطه های جهانگردی اعم از جنگل های طبیعی، پارک های ملی و حیات وحش، رودخانه ها و طبیعت پیرامون آنها، کوهستان ها و آبشارها، چشمه های آب گرم، چشمه های طبیعی، ییلاق ها و مناطق ویژه شکار و صید ماهی، دریاها و دریاچه ها، سواحل و کرانه های پیرامون آنها، زیستگاه های طبیعی پرندگان مهاجر و بومی، غارهای طبیعی و طبیعت بکر درونشان از گستره اکوتوریسم بشمار می آیند. اکوتوریسم فعالیت های متنوعی چون دامنه نوردی، طبیعت درمان، کوهنوردی و غارگردی، ورزش های آبی و ساحل گردی، بیابانگردی، ورزش های زمستانی، شکار و صید و مردم شناسی را شامل می شود. اما اکوتوریسم نباید مترادف با طبیعت گردی تصور شود. چرا که طبیعت گردی الزاماً با حفظ محیط زیست و ارزش های جامعه میزیان توأم نیست و فقط شامل بازدید از جاذبه های طبیعی است. در حالیکه در سطح بین المللی اکوتوریسم به عنوان مفهومی مطرح است که ریشه در حفاظت از منابع طبیعی و آرمان های توسعه پایدار دارد و در ماهیت خود شامل حفاظت از محیط زیست، جوامع محلی و مزایای اقتصادی است.