تعیین رابطه بین ادراک شیوه والدینی و سازگاری نوجوانان

پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان رابطه ادراک شیوه والدینی با سازگاری در نوجوانان سال تحصیلی 96-95 انجام شده است. در این پژوهش که از تحقیقات رابطه ای و از نوع مدل همبسیتگی است تعداد گروه نمونه شامل 380 نفر از دانش اموزان دختر دوره اول دبیرستان شهر اهواز می باشد که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شده است ابزار پژوهش پرسشنامه پرسشنامه ادارک شیوه والدینی آر. جی رابینز، 1994 پرسشنامه سازگاری نوجوانی سنها و سینگ 1993 بود. آلفای کرونباخ پرسشنامه محاسبه شده و به ترتیب 0/89، 0/53 به دست آمده است مشاهده شد که بین ادراک فرزندان از شیوه والدینی پدر و مادر با سازگاری آنان رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه رگرسیون نشان داد که رابطه همبسیتگی معنی داری بین ادراک شیوه والدینی با سازگاری نوجوانی وجود دارد چنان چه آموزشهای والدین در زمینه ی روابط نوع دوستانه و همکاری با انسانهای دیگر ضعیف ، باشد در ادراک شیوه والدینی از سوی فرزندان نیز چنین نگرش ها و رفتارهای ضعیف رشد نموده و چنینی رفتارهایی را در روابط بین فردی خود انتقال نخواهند داد. بنابراین ادراک شیوه ی والدینی، تاثیری در افزایش سازگاری اجتماعی آنها برجای نخواهد گذاشت.

Keywords:

ادراک شیوه والدینی , دانش اموزان دختر , سازگاری نوجوانی , اهواز