کاربرد نظریه های یادگیری در آموزش کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

عامل اصلی قرار گرفتن کودکان عقب مانده ذهنی در طبقه ای تحت این عنوان؛ تفاوت های عمیق شناختی است که این کودکان با همگنان عادی خود دارند. آنان در درک و پردازش اطلاعات از محیط پیرامونی و به تبع آن، رفتار مفید و موثر در محیط دچار کاستی ها و نقایصی هستند، هم چنین در حافظه و یادگیری و فرآیندهای مربوط به آن نیز دچار کاستی هایی هستند که آنان را در زمره کودکان استثنایی قرار می دهد. بررسی های انجام شده در چهارچوب نظریه شناختی پیاژه بیان می کند که، عقب ماندگان عمیق از مرحله حسی- حرکتی؛ عقب ماندگان شدید از ابتدای مراحل پیش عملیاتی، عقب ماندگان متوسط از مرحله پیش عملیاتی و عقب ماندگان سطحی از مرحله عملیات عینی جلوتر نخواهد رفت. با توجه به اینکه عقب ماندگان آموزش پذیر کودکانی هستند که قادر به یادگیری اموری مانند خواندن و نوشتن ، انجام کارهای فنی و حرفه ای سبک، انجام چهار عمل اصلی و بسیاری از امور زندگی روزمره، تحت مراقبت های آموزشی مستمر، فراوان و خاصی می باشند توجه به اصول نظریه های یادگیری رفتارگرایی، شناخت گرایی، شناختی – اجتماعی و ... در امر آموزش این کودکان زمینه تسهیل فرآیند یادگیری و پیشرفت در زمینه های مختلف را برای آنان فراهم می آورد.