اثربخشی آموزش والدین با استفاده از رویکرد شناختی – رفتاری بر کاهش مشکلاترفتاری دانشآموزان دخترمتوسطه اول

اختلالات رفتاری، اختلالات شایع و ناتوانکنندهای هستند که برای معلمان، خانواده ها و خود کودکان و نوجوانان مشکلات بسیاری را ایجاد میکنند(شکوهی و پرند، 2002 ). محققان دریافتهاند که اختلالات رفتاری معمولاً نخستین بار در سالهای آغازین دوره ( ابتدایی مشاهده میشود و بین سنین 8 تا 15 سالگی به اوج خود میرسند(الیس و درایدن، 1996 ). به گزارش سازمان بهداشت جهانی(2009 ) بین 10 تا 20 درصد از نوجوانان کشورهای اروپایی یک یا چند اختلال رفتاری دارند(انیسی و همکاران، 2007) کارکرد موفق در زندگی آینده تحت تأثیر کارکرد خانواده قرار دارد و مستلزم انعطافپذیری در ساختار، نقشها و مسئولیتها در نیازهای رشدی جدید است. شواهد رو به رشدی وجود دارند که درمان خانوادهمحور، کارکرد خانواده را بهبود میبخشد. بنابراین هر نوع اقدام در مورد دانشآموزان بدون در نظر گرفتن تأثیر بالقوهی خانواده بر رفتار مشکلساز وی، موجب خواهد شد راهبرد درمان مؤثر نشود(سینک و کریستوفر 5 2005 ). بر همین اساس در پژوهش حاضر با تکیه بر مفاهیم رویکرد سیستمی به درمان و با استفاده ، از نظریه شناختی- رفتاری اقدام به آموزش والدین شده است، رویکرد شناختی- رفتاری اصول و روشهای شناختی و رفتاری را با رویکرد درمانی کوتاه مدت ترکیب میکند، از ویژگیهای رویکردهای شناختی- رفتاری الف ( تمرکز بر روی شناختها برای ایجاد تغییرات مطلوب در عاطفه و رفتار، ب) درمان کوتاه مدت و آموزشی، ج ) استوار بودن بر مدل روانی-آموزشی منظم و تأکید بر نقش تکلیف و واگذاری مسئولیت به درمانجویان برای پذیرفتن نقش فعال در جلسات درمان و بیرون از آن و استفاده از انواع راهبردهای شناختی ورفتاری برای به وجود آوردن تغییر است