یگانه نورالدهر یزدی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان ،دانشگاه فرهنگیان.

تربیت یکی از مباحث مورد توجه ادیان و مکاتب مختلف در طول قرون و اعصار بوده است. تربیت ابعاد مختلفی را داراست که یکی از مهم ترین این ابعاد، بعد تربیت اجتماعی است. برای تربیت اجتماعی نیز بهترین دوران، دورانکودکی است. زیرا این دوران زمان و فرصتی بسیار مناسب برای انواع یادگیری های اجتماعی است و روند اجتماعی شدن در سال های کودکی از سرعت بیشتری برخوردار است. دراسلام به عنوان دین کامل و اکمل وآیین الهی زندگی انسان ها به خانواده و نقش آن در تربیت فرزندان به خصوص تربیت اجتماعی آنان اهمیت و ارزش شایان توجهی داده می شود.توسعه هر چه بهتر روابط صحیح اجتماعی افراد یک جامعه، بستگی به تدوین و ارائه تربیت اجتماعی بر پایهفرهنگ، عقاید، اهداف و سیاست های تربیتی آن جامعه دارد. از آنجا که فرهنگ جامعه ما فرهنگ اسلام است، بر پیروان این مکتب، خصوصا اولیای تعلیم و تربیت جامعه لازم است در مرحله اول به تبیین و تشریح اصول و مبانی موجود در تربیت اجتماعی مطلوب و منطبق بر موازین اسلامی اقدام کنند .با توجه به این که تربیت اجتماعی در پی آن است تا بین مسلمانان همبستگی و اتحاد به وجود آید، افراد نسبت به امور جامعه اهتمام بورزند، با انصاف و عدالت خواهی حقوق دیگران را رعایت نمایند، در انجام امور اجتماعی همکاری و تعاون داشته باشند و به برقراری روابط مهرآمیز و معاشرت با دیگران بپردازند، در این مقاله بر آن هستیم تا مبانی و اصول تربیت اجتماعی فرزندان را از منظر آیات و روایات و نهج البلاغه بررسی نماییم

تربیت اجتماعی، مبانی و اصول، آیات و روایات