بررسی رابطه دینداری با گرایش به مصرف الکل: مطالعه موردی شهروندان شهرکرمان

در میان عوامل موثر بر گرایش به مصرف الکل دینداری از اعتبار قابل توجهی برخوردار است.این بدان معناست که میزان دیندار بودن و اینکه افراد به چه میزان مناسک دینی)مناسکی( را انجام میدهند و به آن پایبند هستند)پیامدی( تاثیر بسزایی در کاهش گرایش به مصرف الکل دارد.در واقع اعتقادات و باور های مذهبی)اعتقادی( و میزان سوگیری مذهبی)عاطفی( افراد را از گرایش به مصرف مشروبات باز میدارد امروزه مصرف مشروبات الکلی یکی از مهمترین مسائل بهداشتی روانی است که بسیاری از کشورهای جهان تا حدودی با آن درگیر هستند. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه میزان دینداری شهروندان و گرایش به مصرف الکل انجام گرفته است. نتایج نشان داد که جنسیت، سن و تحصیلات هم با گرایش به مصرف مشروبات الکلی و هم با دینداری رابطه معنادار دارند. بدین صورت که مردان گرایش به مصرف بیشتری نسبت به زنان دارند وبا افزایش سن گرایش به مصرف مشروبات بیشتر میشود و در تحصیلات پایین تر گرایش به مصرف پاسخگویان بیشتر است. در رابطه با دینداری زنان به نسبت مردان دیندارترند، با افزایش سن افراد دیندارتر میشوند و همچنین دینداری و ابعاد آن با گرایش به مصرف رابطه معناداری دارند و این رابطه معکوس و مستقیم میباشد یعنی با افزایش دینداری گرایش به مصرف کمتر میشود و با کاهش دینداری گرایش به مصرف افزایش می یابد. روش تحقیق پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بوده است. جمعیت تحقیق، متشکل از کلیه شهروندان18-50 ساله شهر کرمان است. درمجموع 384 نفر از این شهروندان با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.چهارچوب نظری تحقیق، نظریه ی آلپورت و راس 1 بوده است. نتایج نشان میدهد که بین دینداری و گرایش به مصرف الکل رابطه منفی معناداری وجود دارد.با توجه به نتایج تحقیق می توان اظهار داشت که داشتن اعتقادات و باورهای مذهبی و اعتقاد به پیامدهای مصرف الکل نقش موثری در کاهش گرایش به مصرف الکل دارد

Keywords:

دینداری شهروندان , ابعاد دینداری , سوگیری مذهبی , کرمان , گرایش به مصرف الکل