فروغ مودب

مقدمه: با توجه به شیوع بالای پرخاشگری و مشکلات سازگاری در کودکان ناشنوا، و اثربخشی درمانهای مبتنی بر هنر درمانی در این مشکلات روانشناختی، هدف پژوهش حاضر اثربخشی نقاشی درمانی در میزان سازگاری اجتماعی و پرخاشگری دانشآموزان دختر دبستانی ناشنوا بود. روش: در پژوهش حاضر که از نوع آزمایشی با گروه کنترل و پیشآزمون و پسآزمون میباشد، ۴۲ دختر ناشنوا با لحاظ کردن ملاکهای ورود و به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب گردیدند.نقاشی درمانی در 8جلسه به مدت 1ساعت انجام گردید.در حین اجرای مداخله درمانی برای گروه آزمایش، گروه کنترل هیچ نوع مداخله روانشناختی و دارویی را دریافت نکردند، ازپرسشنامههای پرخاشگری کودکان دبستانی )شهیم، 1385 ( و سازگاری دانش آموزان جهت گرداوری اطلاعات استفاده شد، همچنین از آمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل کواریانس برای تجزیهوتحلیل اطلاعات استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که نقاشی درمانی تأثیر معناداری در کاهش مشکلات پرخاشگری کودکان و بهبود سازگاری اجتماعی این افراد داشته است. نتیجهگیری: با توجه به پژوهش حاضر مبنی بر اثربخشی نقاشی درمانی در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش مشکلات پرخاشگری دختران ناشنوا، نتایج نشان داد نقاشی درمانی تأثیر معناداری در کاهش مشکلات پرخاشگری کودکان و بهبود سازگاری اجتماعی این افراد داشته است.

نقاشی درمانی،پرخاشگری،سازگاری اجتماعی، ناشنوا