بررسی روش های تامین منابع آبی حیات وحش در مناطق حفاظت شده

توسعه منابع آبی در زیستگاه ها و افزایش میزان دسترسی به منابع آبی به منظور بهبود زیستگاه های حیات وحش مورد استفاده قرار می گیرد.اخیرا تغییرات اقلیمی مثل گرمایش جهانی و همچنین کاهش نزولات بخصوص درکشورهای خشک ناحیه پالئارکتیک، مثل ایران بطور قابل ملاحظه ای منابع آبی و میزان دسترسی به این منابع را تحت تاثیر قرارداده است. گرچه، بعضی از گونه های جانوری می توانند نیاز آبی خود را از طریق تغذیه از موادغذایی و یا از طریق متابولیک تامین نماید، در بعضی از گونه های جانوری آب یک فاکتور محدودکننده بوده و مدیریت منابع آبی درزیستگاه های آن ها و در حفاظت و مدیریت حیات وحش نقش حیاتی دارد. روش ها و تکنیک های متنوعی مثل توسعه چشمه ها، ساخت تیناجاس ها، چاه های افقی، سدهای شنی و گازلرها به منظور بهبود منابع آبی یا افزایش دسترسی بهآب در زیستگاه های بکر حیات وحش با محدودیت منابع آبی توسعه یافته اند. اگرچه روش های فراوانی برای استحصال آب در مراتع توسعه یافته، ولی بیشتر این روش ها برای استفاده در مناطق حفاظت شده محدودیت و یا ممنوعیت استفاده دارند و در شرایط خاصی قابلیت و یا اجازه اجرا دارند. اندازه، حساسیت و رفتار گونه ها، سایر گونه های همزیست، محدودیت های مناطق حفاظت شده، محدودیت هایی در بودجه و زمان، سایر مشارکان و منتفعین در برنامه ریزی و اجرا و امکان نظارت از جمله فاکتورهای متعددی است که باید قبل از اجرای هر روشی برای مدیریت آب در زیستگاه ها موردتوجه قرار گیرد

Keywords:

استحصال آب باران , ذخیره سازی آب , حیات وحش , آب شرب , سطوح آبگیر , مناطق حفاظت شده