مقایسه کارآیی روشهای پارامتریک و ناپارامتریک در طبقه بندی پوشش اراضی با استفاده از تصاویر ماهوار های لندست 8

نقشه پوشش اراضی یکی از اطلاعات پایه در مطالعات مربوط به برنامه ریزی و ارزیابی محیط زیست شهری می باشد. فناوری سنجش از دور به دلیل ارائه اطلاعات به روز از سطح زمین با مقیاس های زمانی و مکانی مختلف، پتانسیل بالایی در تهیه نقشه به روز پوشش اراضی شهری دارد. هدف پژوهشی حاضر مقایسه کارایی روش پارامتریک (حداکثر احتمالی) و ناپارامتریک (ماشین بردار پشتیبان) در طبقه بندی تصاویر ماهوارهای می باشد. در این مطالعه از تصاویر لندست ۸ مربوط به تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ استفاده گردید. بررسی ها نشان داد که تصویر مورد استفاده زمین مرجع بود. پس از اطمینان از عدم نیاز به تصحیح هندسی، نمونه های تعلیمی جمع آوری و شاخص واگرایی نمونه های تعلیمی محاسبه شد. سپس نقشه پوشش اراضی با استفاده از دو الگوریتم حداکثر احتمال و ماشین بردار پشتیبان در هفت طبقه جاده، مناطق مسکونی، پوشش سبز، اراضی بایر، اراضی آیش، اراضی شور و رخنمون های سنگی تهیه شد. در نهایت میزان کارایی دو روش طبقه بندی، با استفاده از دو شاخص صحت کلی و ضریب کاپا ارزیابی گردید. نتایج نشان داد روش ماشین بردار پشتیبان با دقت کلی ۹۳/۴۴ درصد و ضریب کاپا ۰/۸۶ کارایی بالاتری را در مقایسه با روش حداکثر احتمالی در تهیه نقشه پوشش اراضی مناطق شهری دارد.

Keywords:

سنجش از دور , پوشش اراضی , ماشین بردار پشتیبان , حداکثر احتمال