حسن مرتضوی فاخر - دانشجوی کارشناسی ارشد الهیات (علوم قرآنی و حدیث)، دانشگاه پیام نور مرکز اهواز
جبار ایزدپناه - دانشجوی کارشناسی ارشد الهیات(علوم قرآنی و حدیث)، دانشگاه پیام نور مرکز قم
مصطفی پای گذار - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ- تاریخ ایران اسلام، دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان

از آنجا که دین انسان را موجودی اجتماعی دانسته و رابطه انسانها با یکدیگر را امری گریز ناپذیر می داند و بعضى از آنها را بر بعضى مراتبى برترى دادیم تا یکدیگر را به خدمت گیرند نقش آن در بهبود سرمایه اجتماعی به دنبال پی ریزی جامعه ای است که در آن ارزش ها و اصول انسانی و معنوی حاکم باشد و این ارزش ها و اصول در روابط اجتماعی افراد از کوچک ترین واحد اجتماع یعنی خانواده تا سطح کلان جامعه تبلور پیدا کند. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی نقش دینداری در بهبود سرمایه اجتماعی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد، برای رسیدن به این هدف ابتدا ادبیات موضوع و نظریات مختلف در حوزه دینداری مطرح و سپس به روابط دین با سرمایه اجتماعی و نقش دینداری در بهبود سرمایه اجتماعی پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که پیوند سرمایه اجتماعی با دین به عنوان نوعی ثروت و دارایی اجتماعی نهفته تلقی می شود که منجربه آمادگی روحی –روانی افراد یک جامعه برای صرف نظر کردن از منافع شخصی و درگیر شدن در عمل جمعی خواهد شد که در انتها منجر به بهبود سرمایه اجتماعی خواهد شد.

دین، دینداری، سرمایه اجتماعی