قدسیه اکبری - عضو هیات علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
افضل بلوکی - استادیار دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

یکی از مهمترین حقایق، در چارچوب جهان نگری توحیدی اسلام، اهتمام به عقل و خردورزی و پرهیز از خرافه گرایی است. بی گمان قرآن و آموزه های وحیانی در عصری که سرزمین عربستان گرفتار جاهلیتی بود که راهی به سوی عقل و خرد نداشت، عقل را آنچنان جایگاه والایی بخشید که نمی توان آن را در هیچ مکتب و یا جامعه ای یافت. مطابق آموزه های قرآن کریم و رهنمودهای پیشوایان دینی، خردورزی، جان مایه دین و دینداری، و پایه اصلی جامعه آرمانی اسلام است؛ چرا که بر اساس آموزه های دینی، عقل، پیامبر باطنی است و مهم ترین هدف برانگیخته شدن پیامبران الهی، شکوفایی آن می باشد. لذا، نوشتار حاضر، با روش توصیفی – تحلیلی، درصدد است با استناد به میزان کاربرد واژگان مبتنی بر خردورزی در آیات کریمه قرآن و نیز تنوع آنها و تعابیر مشابه و مرتبط، جای گاه عقلانیت و اهمیت آن را از منظر الهی به دست آورد و در ادامه، بنابر استعمال درست یا نادرستی که از مسئله تعقل ونشانه های خردورزی دربین عامه مردم می شود، به نشانه های خردورزان از منظر قرآن نیز اشاره کرده و بدین نتیجه می انجامد که خردمندی، زمانی کارآمد است که آدمی را به سوی مبانی دین مدارانه سوق دهد وگرنه غایت تفکر با تمام اهمیت و ارزشش به سرانجام نرسیده است.

قرآن کریم، تعقل، تفکر، اولوالالباب، نشانه های خردورزان