محمدمهدی خواجه پوربنادکی - استادیار، دانشکده علوم قرآنی میبد، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، ایران

غریزه جنسی نیز از جمله امیا ل فطری است که لازمه ساختمان روحی انسان می باشد واز نظر اخلاقی نمی توان آن را متصف به خوبی یا بدی نمود بلکه بستگی به چگونگی ونوع استفاده از ان دارد ارضای غریزه جنسی، مانند سایر غرایز، باید به نحوی صورت گیرد که مانع ازراهیابی انسان به کمال نباشد، وگرنه ارزش منفی پیدا کرده مورد نکوهش اخلاقی واقع می شود ولذا با عنایت به اینکه احکام اسلامی تابع مصالح ومفاسدواقعیه است ،مصالح فردی واجتماعی مقتضی است که ارضای میل جنسی از طرق صحیح واز جمله ازدواج صورت گیرد زیرا در سایه ازدواج است که زمینه رشد عاطفی ،اجتماعی،اخلاقی ،اعتقادی وسایر فضایل انسانی فراهم می گردد و در مقابل ان، زمینه های فساد، انحطاط، تباهی، بیماری های خاص جسمی و روانی، نابودی عواطف و سقوط در زندگی حیوانی از میان می رود.حاصل آن که اگر بی بندو باری در ارضای غریزه جنسی رواج یابد و هر کس با هر فردی از جنس مخالف که بخواهد، بتواند در آمیزد، بنیاد خانواده واجتماع در هم می ریزد و مصالح فردی واجتماعی،در معرض نابودی قرار خواهد گرفت از این رو، مصالح انسانی و اجتماعی اقتضا دارد، محدودیت هایی در ارضای میل جنسی اعمال گردد که قالب کلی آن، اعمال غریزه جنسی در چارچوب ازدواج قانونی و شرعی است چرا که راههای دیگر برخورد با غریزه جنسی همچون ناارضایی ،خود ارضایی وازادی جنسی نمی تواند انسان را در مسیر تعالی وتکامل قرار دهد این مقاله در صدد ان است که تدابیر عملی اسلام در جهت تعدیل غریزه جنسی را مورد بررسی قرار دهد.

تدابیر ،غریزه جنسی ،تعدیل