سیده فاطمه مرتضوی - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان،دانشگاه شهرکرد،ایران
مهسا رئیسی - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان،دانشگاه شهرکرد،ایران
رعنا فاطمی مفرد - دانشجوی کارشناسی رشته فقه وحقوق اسلامی،دانشکده هنروعلوم انسانی فارسان،دانشگاه شهرکرد،ایران
عباسعلی صالحی - استادیار،دکترای رشته فقه وحقوق اسلامی وعضوهیئت علمی دانشگاه شهرکرد

عبادت و پرستش امری فطری است و فطرت یک شعور باطنی است که انسان را به طور ناخودآگاه به سوی آفریدگار هدایت می کند و درهدایت خود به سوی خداوند،به هیچ گونه استدلال وبرهانی نیازندارد و ناخودآگاه آدمی را خداجو نموده و این امر را در نهاد انسان شکوفا می کند.به همین خاطرعبادت، اهمیت بسیاری دارد و باید مورد بررسی قرارگیرد. البته درشکل و نوع پرستش ها تفاوت های زیادی دیده می شود و هدف انبیا نیز ایجاد روح پرستش در انسان نبوده بلکه اصلاح پرستش درمورد شخص معبود وشیوه ی عبادت می باشد. ازآیه ی77سوره مبارکه فرقان نیز پی به اهمیت وضرورت عبادت می بریم که می فرماید: (قل ما یعبوا بکم ربی لولا دعاوکم) یعنی« بگو پروردگار من اعتنایی به ما و سرنوشت شماندارد، اگردعایتان نبود.» مفهوم آیه رحمت خاص خداوند فقط شامل کسانی می شودکه خدا را عبادت می کنند و به اهمیت این مسئله واقفند. پس رحمت و عنایت خاص خداوند اهمیت وضرورت عبادت را ایجاد می کند. خلاصه این که عبادت به عنوان اصلی ترین تکلیف انسان دردنیا همان راهی است که خداوند قصد هدایت بندگان خود را به آن دارد چون عبادت، عامل بسیار مهمی برای ایجاد جامعه ای سالم با فرهنگ غنی و مستحکم است.

عبادت وپرستش،فرهنگ اسلام،غنای فرهنگی،فطری،نماز،وحدت