بهمن ادیب زاده - دانشیار دانشکده معماری دانشگاه شهیدبهشتی تهران
احمد امین پور - استادیار دانشکده معماری دانشگاه هنر اصفهان
محمود رازجویان - استاد دانشکده معماری دانشگاه شهیدبهشتی تهران
فاطمه جلیل زاده محمدی - دانشجوی دکتری،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد نجف آباد،اصفهان،ایران

انسان شاهد غیب بر این باور است که ایمان به غیب و ایجاد قابلیت های در خور آن ،می تواند به حلول آن بیانجامد و موجد ادراک «حمایت های غیبی» و «حس قرار» گردد .غیب به عنوان امری ناپیدا، در بستر زمانی و مکانی ویژه متجلی می شود .در آیات و روایات، به زمان ها و مکان هایی که در آن ها غیب حلول نموده، اشاره شده است . خانه ی کعبه و شب قدر و غیره از نمونه های زمانی و مکانی حلول غیب بر روی زمین اند. معماری می تواند قابلیت های درخور حلول غیب چون نور و نوای روحانی و هندسه ی مقدس بیافریند. ولی محقق نمودن این شرایط در معماری ، نیاز به نفی برخی قابلیت های مزاحم چون تفرعن و غفلت دارد. با تصدیق غیب ،امر غیبی در مسجد نیز حلول و نموده و آن را تبدیل به «مشهدی غیبی» مرکز پرستش خالصانه می نماید.

شاهد، غیب، معماری، مسجد