تأثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و نیتروژن بر عملکرد گیاه منداب (Eruca sativa L.)

به منظور بررسی اثر شوری و نیتروژن بر روی عملکرد منداب، آزمایشی در ایستگاه تحقیقات شوری واقع در شهرستان صدوق بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح شوری آب آبیاری (2 ،7 و 14 دسیزیمنس بر متر) به عنوان فاکتور اصلی و سه سطح نیتروژن (0 ،50 و 100 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد روغن و محتوای پتاسیم اندام هوایی به طور معنی داری کاهش یافت و در مقابل، محتوای سدیم اندام هوایی و نسبت سدیم به پتاسیم به طور معنیداری افزایش یافت. افزایش نیتروژن نیز عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد روغن و محتوای پتاسیم را به طور معنی داری افزایش داد و در مقابل محتوای سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم را کاهش داد. افزایش نیتروژن از سطح 0 به 50 و 100 کیلوگرم در هکتار بهترتیب باعث افزایش 90 درصدی و 63/1 برابری در عملکرد دانهی منداب شد. بیشینه عملکرد دانه به میزان 33/1255 کیلوگرم در هکتار در تیمار شوری آب آبیاری 2 دسیزیمنس بر متر و کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و کمینهی آن به میزان 46/276کیلوگرم در هکتار، در تیمار شوری 14 دسی زیمنس بر متر و بدون کاربرد نیتروژن بهدست آمد. عملکرد دانه با افزایش شوری از سطح 2به 14 دسیزیمنس بر متر در تیمار عدم کاربرد نیتروژن 51/46درصد کاهش یافت، در صورتیکه این کاهش عملکرد در تیمارکاربرد100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، 47/31 درصد بود. کاربرد نیتروژن به عنوان عاملی است که توانست خسارت ناشی از شوری را تا حدی جبران نماید.

Keywords:

شوری , عملکرد , منداب , نیتروژن