زهرا مقبلی دامنه - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مرتعداری
مهدیه ابراهیمی - استادیار دانشگاه زابل
ابراهیم شیرمحمدی - عضو هیات علمی دانشگاه زابل

استفاده از مراتع به عنوان چراگاه، یکی از علل مهم تخریب و انهدام مراتع میباشد. بر اثر چرای مفرط دام، پوشش گیاهی مرتع از بین رفته و خاک عاری از پوشش گیاهی شده و در معرض فرسایش قرار میگیرد. مرتع بهعنوان یکی از عناصر اصلی در اکوسیستمهای مرتعی هموارهدارای اثرات متفاوتی بر قسمتهای مختلف آن بوده است. یکی از این اثرات، تعداد دام مازاد بر ظرفیت مرتع میباشد که میتواند در شدت-های مختلف بر خاک و گیاهان موجود در مرتع تأثیرات متفاوتی داشته باشد ارزیابی اثرات ناشی از چرای دام جهت یافتن خط مشی مدیریتی صحیح و اتخاذ یک استراتژی مناسب جهت دام گذاری در مراتع کشور، امری ضروری است. خاک یکی از فاکتورهای اساسیتشکیل دهنده هر اکوسیستم مرتعی است. هر نوع اختلال در چرخش عناصر غذایی خاک ممکن است در دراز مدت منجر به کاهش باروریخاک و در نتیجه تخریب آن میشود بهمنظور بررسی اثر شدتهای مختلف چرای دام بر مقدار پتاسیم خاک در سه منطقه مرجع، کلید و بحرانی در مرتع شهرستان جیرفت، نمونهگیری خاک بهصورت بلوک کاملا تصادفی از افق 0 تا 30 سانتیمتری صورت پذیرفت. پتاسیم قابل جذب اندازه گیری شد. این نتیجه بدست آمد ک شدت چرای سنگین بیشترین تاثیر را بروی پتاسیم خاک و چرای سبک کمترین تاثیر را برروی مقدار پتاسیم داشت.

چراگاه، پتاسیم، منطقه مرجع، منطقه کلید، منطقه بحرانی