نقش مخاطرات بیوژئومورفولوژی موشها و تاثیر آن بر جابه جایی موقعیت روستایی نمونه موردی روستای نجف آباد نیشابور

درک ماهیت و مفهوم مخاطرات محیطی از دیدگاه روستائیان و کشاورزان امری ضروری و مهم قلمداد میشود که میتواند تصویری جامع و سازنده را برای برنامه ریزان روستایی جهت جلب مشارکت روستائیان مذکور در طرحها و برنامههای تعدیل کننده این مخاطرات ومدیریت کارآمد بحران، در این حوزه فراهم نماید. بحران ناشی از حوادث طبیعی نظیر بهمن، زلزله، سیل، خشکسالی، رانش زمین، طوفان،آتشفشان، سونامی، گردباد و ... و خسارات ناشی از آنها مسائلی هستند که بشر همواره با آن مواجه بوده است.اما بحران های ناشی از جانوران و موجودات موذی بو حفار به عنوان بلای خاموش شناخته می شود.گر چه از نقش سازنده حیواناتی چون مورچه، موریانه وموش در ایجاد فضا های باز در زیر خاک و ایجاد تبادل اکسیژن موجود در خاک و به نوعی شخم زدن خاک و ایجاد هوموس در خاکنمی توان گذشت ولی این حیوانات موذی همواره با تخریب فوندانسیون یک روستا در درازمدت زمینه را برای فروپاشی کالبد یک روستا فراهم می کنند. در حالت کلی جابجایی کل یا بخشی از سکونتگاه، به عنوان راه حلی مناسب از لحاظ فنی، جهت کاهش خطر و ایمنی ازپدیده هایی چون زلزله، سیل، رانش زمین و سایر مخاطرات بیولوزیکی مورد ملاحظه قرار می گیرد . روستای نجف آباد نیشابور در 33کیلومتری شهر نیشابور و در جاده فیروزه واقع شده است. در اثر وقوع رخداد سیل در 4 سال پیش نوعی از جوندگان کویری به نام )جربیل( به این منطقه انتقال یافته و باعث صدمات جدی برای این روستای 173 خانواری شدند. در این تحقیق با استفاده از تحلیل جغرافیایی منطقه جوانب محیطی این مخاطره محیطی تحلیل شد. پس ازبررسی ها مشخص شد جابه جایی روستا عملا امکانپذیر نیست و فقط می توان با تخریب چند واحد مسکونی و مبارزه بیولوژیکی ومغناطیسی با این بلای پنهان مقابله کرد.

Keywords:

مخاطره محیطی , نجف آباد نیشابور , جابه جایی روستا