پهنه بندی خطر زلزله درمنطقه 2 شهرداری تهران با روش تصمیم گیری سلسله مراتبی و روش همپوشانی وزندار

شهرها دائما در معرض خطر احتمالی بروز انواع مختلفی از مخاطرات محیطی هستند. بر این اساس بررسی و تحلیل مناطق و نواحی آسیب پذیر به منظور کاهش ابعاد تلفات جانی و مالی ضروری است. به منظور سیاست گذاری و برنامهریزی کاهش آسیب پذیری ساختمان های شهری در مقابل زلزله و ارائه ی تصویری روشن از وقوع احتمالی زلزله و عواقب ناشی از آن ارزیابی پهنه های آسیب پذیر شهری ضروری است. براین اساس امروزه وضعیت و شرایط مختلف قبلاز رخداد زلزله های احتمالی در شدت های مختلف شبیه سازی و بر مبنای آن نقشه های پهنه بندی آسیب پذیریساختمان های شهری تهیه و مورد ارزیابی قرار می گیرد.در این پژوهش که هدف اصلی آن ارائه یک راهکار مکانمند برای پهنه بندی مناطق شهری بر پایه ی خصوصیات لرزه ای و خطرات ثانویه زمین لرزه است، سعی بر این است با استفاده از قدرت بالای مدل سازی در محیط GIS مجموعه ای ازمدل ها طراحی و ساخته شود که قوانین منطقه بندی زلزله را در برنامه ریزی شهری وارد کند. برای این منظورمعیارهای فاصله از گسل، بیشینه شتاب زمین، نفوذپذیری خاک، روانگرایی و زمین لغزش به عنوان عوامل زمین ساخت و تراکم جمعیت، نوع مصالح به کار رفته در سازه ها، قدمت سازه های موجود، کاربری اراضی و مساحت همکف ساختمانهای موجود به عنوان عوامل انسان ساخت دخالت داده شد. در روش مورد استفاده معیارها از نوع crisp بود، اوزان معیارها خروجی حاصل از فرآیند سلسله مراتبی و همپوشانی آنها با روش همپوشانی وزندار انجام شد. طبق نقشه پهنه بندی به دست آمده، مناطق آسیب پذیر مناطق اطراف گسل شمال تهران و گسل جنوب و شمال ری و گسل مشاء است.

Keywords:

سیستم اطلاعات مکانی , پهنه بندی , آسیب پذیری زلزله , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی