مجید شجاعی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری
نسرین افشاری - کارشناسی ارشد مهندسی معماری

در دراز مدت طراحی پایدار یک گزینه نیست یک اجبار است زیرا ما به نابود کردن منابع، آب و خاکمان پرداخته ایم؛ زمین را آلوده ساخته ایم و آینده و نتایج فاجعه آمیز این روند را نادیده گرفته ایم. بر همین اساس یکی از مباحث اخیر مطرح درمعماری، پایداری و به تبع آن طراحی مطابق با محیط است. اصطلاح معماری پایدار یا معماری محیط زیستی به معماری حساس به مسائل پیچیده همزیستی طبیعت ، انسان و مصنوعات اطلاق می شود .امروزهدف معماری محیط زیستی ایجاد تعادلی پایدار و سازمان یافته بین طبیعت ، موجودات زنده و ، بناهای پایدار بناهایی تلقی می شوند که کمترین تاثیرات مخرب را OECDمحیط مصنوع است. بر اساس طرح بر محیط های ساخته شده (مصنوع) و طبیعی مجاور ، ناحیه اطرافشان و همچنین متن و زمینه کلی خود داشته باشند.لذا رسیدن به معماری پایدار میسر نمی گردد مگر با تاکید بر زمینه گرایی . معماری زمینه گرا بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند ، در نتیجه ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی خواهد بود. در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینه های فرهنگی ، اجتماعی ، تاریخی و کالبدی ، اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا می گردد وساختمان عضو همخوان با اکولوژی و عنصری هماهنگ در بستر خود و در نهایت در بستر محیط زیست خواهدبود.

زمینه گرایی ، پایداری ،طراحی محیط