مهرناز مرزی نوحدانی - دانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست- حقوق محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم و تحقیقات تهران
پروین فرشچی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وحقیقات تهران

اکولوژیستها، سیستمهای ساده و کمتر پیچیده مانند نواحی بیابانی و نیمه بیابانی را حساستر و آسیب پذیر تر از سیستم های پیچیده می دانند. به عبارت دیگر، سیستم های کمتر پیچیده ناپایدار تر، آسیب پذیرتر و دارای آثار خارجی محسوستر در برابر هر تغییر جزئی اند. دستکاریهای انسانی از طریق ساده کردن اکوسیستمهای تالابی، جنگلی و رودخانه ای موجود در مناطق بیابانی در کنار تغییرات اقلیم منجر به بروز برخی از مشکلات ازجمله گسترش پدیده ریزگردها می شود.در ایران، سالیان چندی است که پدیده گرد و غبار، در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی (یعنی اکثر شهرهای جنوبی، جنوب غربی، غربی ،شرقی و حتی شمالی کشور)افزایش محسوسی یافته است. بطور خلاصه ریزگردها یکی از عوامل مخرب طبیعی هستند که منجر به فلج شدن بخش های مختلف صنعت و زیر ساخت های اقتصادی یک کشور می گردد. این پدیده ضمن آلوده کردن هوا می تواند بر الگوی مصرف انواع مصرف کنندگان نظیر بخش های صنعتی، اداری، مسکونی، نظامی، آموزشی، تجاری و درمانی تاثیرگذار باشد مساله ریزگردها واثرات سوئی که بر طبیعت، سلامت انسانها ودر نهایت توسعه پایدار خواهند گذاشت مساله ای فراملی بوده که کشورها با ایحاد قوانین داخلی وهمچنین همکاری مشترک وپاسخگو بودن به تعهدات خود میتوانند از اثرات آن برای نسل امروز وآیندگان استفاده نمایند واین امر تنها با شناخت کافی از اثرات ریزگردها ازجوانب مختلف وهمچنین کانونهای مختلف ریزگرد میسر میگردد که مهمترین راهکار ایجاد قوانین منسجم در سطح داخل کشورها و همچنین ایجاد قوانین ومعاهدات منطقه ای در بین کشورهای همسایه امکان پذیر خواهد بود تابتوان اثرات آن را به حداقل کاهش دهیم.

ریزگرد، بیابانزایی،کانونهای ریزگرد، کنوانسیونهای یبن المللی