برر سی طر ح حفاظت از ساحل ا با ستفا ده از آبشکنها ی گروهی (مطالعه موردی: سواحل شرقی بندر فریدونکنا ر)

آبشکن هایی سازه ها یی هستند که میتوانند به عنوان یکی از موثرترین روش های تثبیت سواحل رودخانه ها به کار گرفته شوند. مطابق نتایج این پژوهش نتیجه گردید که وجود یک چاله فرسایشی نسبتا عمیق درپای آبشکن بالادست موردی است که درالگوی آبشستگی همه ازمایشها دیده شده اما باافزایش طول آبشکنها چاله فرسایشی دیگری در مجاورت چاله پای آبشکن مشاهده شده، که در آبشکنهای کوتاه تر به سختی قابل رویت است. به ازای یک طول ثابت، با مقا یسه آبشکنها با فواصل مختلف مشاهده می شود که با افزایش فاصل بین آبشکنها، آبشستگی از نظر گسترش عرضی و چه از نظر عمق کاهش میابد. مشاهدات برای فواصل بیش ازیک برابر طول آبشکنها انجام شده است. با افزایش فاصله بین آبشکنها تا یک میزان خاص شاهد کاهش عمق و گستردگی آبشستگی هستیم یعنی ، بعد از آن فاصلهالگو ی فرسایش از نظر عمق و گستردگی تقریبا ثابت خواهد ماند. اگر فاصل بین آبشکنها را بر حسب ضر یبی از طول آبشکن بیان کنیم با افزایش طول آبشکنها، فاکتوری که بعد از آن الگوی آبشستگی تثبیت میشود در L/D های بزرگتر ی اتفاق می افتد. با افزایش طول آبشکنها، آبشستگی از نظر عمق و همچنین گستردگی، افزایش می یابد عرض ناحیه جریان برگشتی با افزایش فاصله بین آبشکن ها کاهش می یابد. هنگامی که فاصله بین دو آبشکن برابر طول آنهاست، جریان به فضای بین دو آبشکن وارد نشده و در حالتی که فاصله بین دو آبشکن بیش از 1/5 برابر طول آنهاست، جریان به صورت ناقص وا رد فضای بین دو آبشکن می شود. در آبشکن 30 درجه، جریان به داخل آبشکن وارد نمی شود. ولی در آبشکن -30 درجه ، جریان به طور ناقص داخل فضا ی آبشکن می شود.

Keywords:

مدلسازی عددی , الگوی رسوب گذاری و انتقال رسوب , آب شکن های گروهی , سواحل خزر