بررسی نگرش برخورد و تعاملات اجتماعی پلیس راهنمایی و رانندگی با رانندگان حوزه شهری درنهادینه سازی الگوی شهروندمداری ( نمونه موردی: رانندگان شهرستان شوش)

رشد بی رویه جمعیت و دنبال آن گسترش شهرها لزوم برنامه ریزی مطلوب برای پیکره انسانی در شهرهارا فراهم می سازد. داشتن شهری سالم ملزم شناخت دقیق همه و شهر حاکم ساختن عدالت اجتماعی در آن برای دسترسی همه شهروندان به مراکز و امکانات شهری استاندارد می باشد. سازمانهای امروزی بدون تمایل افراد به همکاری، قادر به توسعه و اثربخشی خود نیستند. تفاوت همکاری خودجوش و اجباری از اهمیت خاصی برخوردار است در. حالت اجباری فرد وظایف خود بر را اساس مقررات و قوانین و استانداردهای تعیین شده سازمان و صرفا در حد رعایت الزامات انجام میدهد، در حالی در که همکاری خودجوش و آگاهانه، افراد کوشش ها، انرژی و بصیرت خود را برای شکوفایی تواناییهای به خود نفع سازمان به کار میگیرند این تحقیق از نوع توصیفی همبستگ ی میباشد ,رانندگان حوزه شهری شهر شوش جامعه آماری این تحقیق را تشکیل میدهند با. استفاده از فرمول کوکران 210 پرسشنامه انتخاب شدند. ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه ای است که روایی با آن کسب نظراساتید و صاحبنظران به دست آمد در. این پژوهش رفتار و عملکرد پلیس راهنمایی و رانندگی در رابطه با رانندگان حوزه شهری مو ردتجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفت . و نتیجه آن که پلیس راهنمایی و رانندگی تا چه حد در آموزش کارکنان خود در تعامل با رانندگان تلاش بوده است. و این موضوع نقش مهمی در نهادینه سازی الگوی شهروندمداری ایفامیکند

Keywords:

نگرش , رانندگان , پلیس راهنمایی و رانندگی و شهروندمداری