نقش خودمدیریتی منابع انسانی بر چابکی سازمانی مدارس؛ با میانجیگری سرمایههای انسانی

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش خودمدیریتی منابع انسانی بر چابکی سازمانی مدارس و با میانجیگری سرمایههای انسانی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی و روش تحلیل از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری - پژوهش کلیه مدیران، معاونان، معلمان و کادراجرایی مدارس دوره اول و دوم ابتدایی ناحیه یک شهرری بوده که با استفاده روش نمونهگیری طبقهای با اختصاص متناسب ۱۷۰ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای خودمدیریتی ابیلی و مزاری ۱۳۹۳ با پایایی α=۰/۹۴ سرمایه های انسانی نادری ۱۳۹۰ با پایایی α=۰.۹۷ ( و چابکی سازمانی مرادی ۱۳۹۲ با پایایی α=۰.۹۶ استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف، تی تکگروهی، رگرسیون - گام به گام و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد، خودمدیریتی، سرمایههای انسانی و چابکی سازمانی بالاتر از حد متوسط بوده است. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد، از میان مؤلفههای خودمدیریتی، خودمشاهدهگری و خودارزیابی ۶۰ درصد از سرمایههای انسانی را پیش بینی مینمایند. از بین مؤلفههای سرمایههای انسانی نیز شایستگیهای عاطفی ارتباطی و دانش و مهارتهای شناختی ۴۱ درصد از چابکی سازمانی مدارس را پیشبینی مینمایند. مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد، خودمدیریتی با ضریب مسیر γ=۰.۸۵ بر سرمایههای انسانی و سرمایههای انسانی با ضریب مسیر Ɓ=۰.۵۲ بر چابکی سازمانی تأثیرگذار بوده است. همچنین خودمدیریتی بهطور غیرمستقیم، با میانجیگری سرمایههای انسانی بر چابکی سازمانی) γ=۰.۵۹ تأثیرگذار بوده اما بهطور مستقیم بر چابکی سازمانی تأثیرگذار نبوده است.

Keywords:

خودمدیریتی , سرمایههای انسانی , چابکی سازمانی , مدارس , مدل معادلات ساختاری