مریم عباسی - کارشناسی علوم اجتماعی گرایش برنامه ریزی اجتماعی

هدف: امروزه به رغم پیشرفت های علمی و فرهنگی جوامع، همچنان تعداد گزارش های مربوط به صدمات و آسیب های اجتماعی که به کودکان وارد می شود، رو به افزایش است در همین راستا باتوجه به این که خانواده محیطی طبیعی برای رشد و سلامت کودکان وکلیه اعضای خانواده است، و دارای بیشترین توان برای حمایت از کودکان و همچنین تأمین امنیت جسمی وعاطفی آنان میباشد، لذا در این پژوهش به بررسی مقایسه ای والدین کودک آزار و عادی شهر همدان با تاکید بر ریز سیستم خانواده و عوامل مرتبط به آن می پردازیم. روش: در این پژوهش از روش علی مقایسه ای استفاده شده است ،جامعه آماری این پژوهش عبارتست از والدین کودکآزار شهرهمدان ، که از این میان، والدین کودک آزار ی که توسط مراجع قانونی یا مراکز اورژانس اجتماعی شهر همدان شناسایی شدهاند ۱۵۰ نفر به عنوان نمونه و به شکل در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند.ابزار این پژوهش عبارت بود از پرسشنامه محقق ساخته روایی سؤالات پرسشنامه از طریق مصاحبه با والدین کودکآزار و نظرات اساتید صاحب نظر بدست آمده و پایایی آن با استفاده از پایلوت پرسشنامه در بین ۳۰ نفر از افراد جامعهآماری که ضریب آلفایکرونباخ به میزان بیشتر از ۷۰ درصد بدست آمد. یافته ها:یافته های پژوهش نشان داد که والدین کودک آزار تجربه خشونت بیشتری در کودکی داشته اند،انزوای بیشتری را تجربه کرده و از نیازهای کودک در حال رشد خود اطلاع چندانی ندارند.نتیجه گیری:بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد می گردد که مددکاران اجتماعی و سایر حرفه های یاری رسان مداخلات خود را در زمینه خانواده های کودک آزار گسترش دهند و با در نظر داشتن متغیرهای تاثیر گذار خانوادگی که در این تحقیق بدان اشاره شد آموزش ها و مداخلات لازم را به کار گیرند.

والدین ،کودک آزاری،عوامل خانوادگی،ریز سیستم خانواده