اسلام غفاری - کارشناسی ارشد رشته ی تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش ( تعلیم و تربیت اسلامی ) از دانشگاه پیام نور مرکز خوی و مدرس دانشگاه پیام نور ایران-Department Of Sciences Education Payame noor university ( pnu).Tehran,Iran

در این مقاله محقق قصد داشته تا آراء ابن سینا و کانت را در خصوص تربیت اخلاقی و اجتماعی با روش تحلیلی – اسنادی مورد مطالعه و بررسی دقیق قرار دهد تا یافته ها و نتایج مطلوبی را از این آراء بدست بیاورد و به نظام مقدس تربیتی جمهوری اسلامی ایران ارائه نماید.ابن سینا (370-428 ق سده دهم و یازدهم میلادی ) وی اولین کسی است که در میان دانشمندان مسلمان درباره تعلیم و تربیت اظهار نظر کرده است و تعلیم و تربیت را به صورت جامعتر نگریسته است . با توجه به آراء تربیتی ابن سینا، ماهیت تعلیم و تربیت از نظر وی عبارت است از : برنامه ریزی و فعالیت جامعه و فرد در جهت سلامت خانواده، رشد کودک و تدبیر شوون اجتماعی برای وصول انسان به سعادت در دنیا و پس از مرگ. کانت ( 1724- 1804م ) آراء تربیتی کانت شامل نکات ارزشمندی است که می توان در تربیت نسل جوان از آن مدد گرفت. نظام تربیتی وی مبتنی بر اخلاق است . در نظر کانت تربیت اخلاقی جایگاهی رفیع و منزلتی شامخ دارد. وی تربیت اخلاقی را ضامن بقاء و سلامت جامعه می داند. یافته ها و نتایج بررسی نشان دادند که هر دو حکیم ، به تادیب به موقع و تربیت سالم و کامل اخلاقی افراد جامعه بسیار تاکید دارند چرا که اخلاق (اخلاق، اکتسابی و آموزش پذیر) خیر و فضیلتی است که در تمام مراحل زندگی (کودکی ، نوجوانی ، جوانی و ...)و در تمام زمینه ها (فلسفی ، اقتصادی ، تربیتی و اجتماعی ) باید مدنظر قرارگیرد . باید به تهذیب اخلاق و تربیت اخلاقی پرداخت چرا که انسان پایه و اساس اجتماع می باشد که با اصلاح و تربیت انسان جامعه نیز اصلاح می شود. (تربیت اجتماعی منطبق بر تربیت اخلاقی،سعادت فردی را در گرو سعادت دیگران)

بررسی تطبیقی ، آراء تربیتی ، ابن سینا ،کانت ، تربیت اخلاقی و اجتماعی