زمان و مکان انعقاد عقد غیر حضوری در حقوق ایران با مطالعه تطبیقی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,745
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICMEH03_253
تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1395
Abstract:
یکی از مباحث اصلی مربوط به عقود، تشخیص زمان و مکان انعقاد آنها در عقود غیر حضوری می باشد که از جهات مختلف از جمله تعیین زمان ایجاد آثار حقوقی قرارداد، دارای اهلیت می باشد. در قانون مدنی ایران، حکم صریحی در این زمینه وجود ندارد و به همین جهت بین حقوقدانان در این باره اختلاف نظر وجود دارد. در سایر نظامهای حقوقی نیز این بحث مطرح شده است و در اکثر این نظامات، قاعده ثابتی در این زمینه وضع نشده است اما گرایش به پذیرش نظریه ارسال قبول می باشد. در برخی کنوانسیون های بین المللی به این موضوع پرداخته شده و نظریه وصول مورد پذیرش قرار گرفته است. به نظر می رسد در حقوق ایران با تصویب قانون تجارت الکترونیک در سال ۱۳۸۲ نظریه وصول قابل قبول باشد. در این مقاله ضمن بررسی موضوع در حقوق ایران، به بررسی آن در برخی نظامات دیگر و مقررات بین المللی پرداخته شده است.
Keywords:
Authors
پریسا مشایخی
دانشجوی دانشگاه علامه محدث نوری
علی محمدزاده
استادیار دانشگاه علامه محدث نوری
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :