محبوبه خسرویان - دانشجوی کارشناس ارشد حقوق تجارت بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
مصطفی زمین پرداز - دانشجوی دکتری مدیریت صنایع دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آبادمرکز علمی وکاربردی بنیاد شهید وامورایثارگران اصفهان

افغانستان که یک کشور محصور در خشکی تلقی میشود، به صورت استراتژیک در قلب جاده ابریشم واقع است، موقعیتی که حتیامروز نیز میتواند به عنوان «قطب تجارت و حمل و نقل» آسیای مرکزی و آسیای جنوبی در نظر گرفته شود. رشد اقتصادی پایدار بدونیکپارچه شدن با اقتصاد جهانی به دست نخواهد آمد. استراتژی توسعه ملی افغانستان (ANDS )به طور صریح نقش تجارت را برای توسعهاقتصادی متذکر شده و تاکید کرده پیوستن افغانستان به اقتصاد جهانی یکی از اهداف اصلی توسعه این کشور بوده که اولین و مهمترین قدمآن پیوستن به WTOخواهد بود. رشد اقتصادی و کاهش فقر اهداف اصلی استراتژی توسعه ملی افغانستان بوده که با تاکید بر بازار آزاد واقتصاد وابسته به بخش خصوصی امکانپذیر خواهد بود.لذا پژوهشگر در این تحقیق بدنبال تاثیر های پیوستن افغانستان به سازمان تجارت جهانی بعنوان عضو اصلی با توجه به موقعیتاستراتژیک وجغرافیایی خود بوده و سعی بر یافتن علل و عوامل تاثیر گذار در امور سیاسی و اقتصادی کشور و رشد و توسعه احتمالی پساز این تغییرات می باشد.در نتیجه میتوان گفت که با پیوستن کشورهای کمتر توسعه یافته مانند افغانستان، به سازمان تجارت جهانی بیشترین سود نصیبکشورهای توسعه یافته میشود چون کشورهای توسعه یافته در مزیت نسبی از نگاه تولیدات و قدرت اقتصادی نسبت به کشورهای کمترتوسعه یافته قرار دارند. پیوستن کشورهای مانند افغانستان به این سازمان زمانی موثر است که صنایع داخلی به صورت نسبی قدرت رفعنیازمندی بازارهای داخلی را داشته باشد و از نگاه کیفیت حداقل با تولیدات منطقه رقابت نماید. پیوستن بدون تقویه قبلی بنگاه های داخلیاشتباه بوده و زیانهای کلانی را متوجه اقتصاد میسازد

برنامه ریزی منابع سازمانی، عوامل حیاتی موفقیت، بانک کشاورزی