بررسی دریوزگی در فقه و فرهنگ ایرانی اسلامی

از یک سو احادیث و برخی آیات قرآن کریم، به کمک کردن به فقرا و مستمندان اشاره دارد: الذین فی اموالهم حق معلوم، للسائل والمحروم. واما السائل فلا تنهر و أما به نعمت ربک محدث. و از جهتی دیگر با منع کمک به متکدیان و حرام بودن فتاوی بعضی از علمامواجه هستیم. دین اسلام، دریوزگی را مورد مذمت و سرزنش قرار داده است. دریوزگی با ریشهای اقتصادی و فقر شروع میشود و بهنتایج فرهنگی و اجتماعی ختم میشود. اغماض فرهنگ در برابر تکدی موجب میشود، افراد به سادگی بدان بپردازند و حتی تن آسانیرا شاخص نوعی ذکاوت پندارند، بدان تن دردهند و دیگران را نیز ترغیب نمایند. مساله دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد رواج اینفرهنگ است. شیوع پدیده گدایی میتواند به شکسته شدن قبح این مساله منجر شود و از شدت هنجارهای اجتماعی در این زمینهبکاهد که این امر میتواند تبعات منفی بیشتری به همراه داشته باشد. رواج چنین فرهنگی باعث میشود تا حتی اگر با افزایشکنترلهای بیرونی و سیاستهایی که از سوی ارگانهای ذی ربط اتخاذ میشود برای مدتی کاهش یابد، به محض کاسته شدن ازکنترلها و شدت حساسیتها مجدداً مساله ظهور پیدا کند و به سرعت رشد نماید

Keywords:

قرآن کریم , دریوزگی در فقه , متکدیان , فرهنگ تکدی , اغماض فرهنگ