اثر بخشی آموزش حل مسثله بر پرخاشگری دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شهر بابل

هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر پرخاشگری دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای دوره تابستان (چهارم، پنجم، ششم) بود جامعه پژوهشی کلیه دانش آموزان پسردوره ابتدایی شهر بابل بوده که به روش نمونه گیری تصادفی ساده 30 ‏نفر از آنان انتخاب شدند. روش پژوهشی شبه آزمایشی از نحع پیش آزمون ~ پس آزمون با گروه کنترل بود. که گروه آزمایش به مدت 8 ‏جلسه یک ساعته مورد آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند برای گردآوری اطلاعات از مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابله ای برای غربالگری آنان استفاده شد. سپس آزمون پرخاشگری (پیش آزمون) اجرا گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از هر دو آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) بهره برده شد. یافته های نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش حل مسئله در کاهش پرخاشگری کلامی و غیرکلامی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای موثر بوده همچنین نتایج نشان دهنده آن است که آموزش حل مسئله بر میزان پرخاشگری دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل موثر است و میزان پرخاشگری بطور معناداری کاهش یافت.

Keywords:

آموزش حل مسئله , اختلال نافرمانی مقابله ای , پرخاشگری , دانش آموزان پسر دوره ابتدایی