بررسی ملاحظات و کیفیات فضای سبز در طراحی یک محیط فرهنگی-اجتماعی

طبیعت و آثار طبیعت در طول تاریخ همیشه منبع الهام و سرمشق خلاقیت های انسان بوده است. طبیعت این معلم بزرگ تاریخ، در زمینه های مختلف منشا خدماتی برای انسان جست و جوگر و کنجکاو بوده که زمان آن به قدمت خود تاریخ می رسد و در این روند انسان بعد از گذر از قهر طبیعت، توانسته است چیرگی های خود را به او نشان دهد. در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات متعددی در زمینه اصول معماری سبز توسط محققان مختلف در سراسر دنیا به رشته تحریر درآمده است. اغلب این بیانیه ها با اختلاف اندک موضوعاتی را در زمینه تشویق طراحان به حفاظت از انرژی و نیز در نظر گیری ویژگی های محلی مکان و کار با کاربران ساختمان و جوامع اطراف آن تثبیت نموده اند. معماران انگلیسی، برندا و روبرت ویل در کتاب خویش با عنوان »معماری سبز: طراحی برای آینده ای آگاه از انرژی» یکی از ساده ترین و صریح ترین چارچوب ها را برای معماری سبز مطرح نموده اند. آن ها این اصول را با استفاده از مثال های مختلف از طراحی ساختمان در اروپا انگلستان و امریکا نشان داده اند. ایشان بر فراگیری از معماری بومی تأکید زیادی داشتند، معماری که در تجربه نسل های متمادی ساکن یک منطقه و اقلیم ویژه در آن نهفته است . بحث معماری سبز یا معماری پایدار بحثی است که در ایجاد فضا ها و شهرهای سالم و حرکت به سوی توسعه پایدار مفید واقع شود . چرا که اصول پایداری به معماری و توجه به تنوع زیستی و محیط زیست و حفظ منابع طبیعی تاکید دارد . از این رو در این پژوهش به بررسی ملاحظات و کیفیات فضای سبز در یک محیط فرهنگی-اجتماعی تحت عنوان دانشکده هنر و معماری پرداخته شده است.

Keywords:

فضای سبز , طراحی , معماری سبز , محیط فرهنگی-اجتماعی