نجف کرمی - مدرس دانشگاه پیام نور ،کارشناس ارشد حسابداری، میاندوآب، ایران
ژیلا محمدوند - مدرس دانشگاه ، کارشناس ارشد مدیریت مالی، میاندوآب، ایران

رعایت محافظه کاری، یکی از معیارهای ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی محسوب می شود. کیفیت اطلاعات حسابداری تحت تاثیر مجموعه ای از عوامل قرار دارد که برخی از آنها ریشه در تقاضا برای چنین اطلاعاتی به منظور استفاده در ترتیبات قراردادی و بازارها(سرمایه و کار) دارد. استانداردهای حسابداری به عنوان مبنایی برای گزارشگری مالی محسوب می شوند و باعث افزایش کیفیت گزارشات مالی شده اند. استانداردهای حسابداری در ایران در سال 1380 از طرف سازمان حسابرسی، لازم الاجرا گردید و این امر احتمالا کیفیت گزارشگری مالی را بالا برده است. تحقیق حاضر با بررسی میزان محافظه کاری در گزارشگری مالی، قبل و بعد از الزام استانداردهای حسابداری در ایران سعی در تبیین اثرات این استانداردها بر میزان رعایت اصل محافظه کاری در شرکت های در بورس را دارد. نمونه آماری این تحقیق شامل 73 شرکت و دوره تحقیق 16 سال متوالی از سال 1372 تا 1387 شامل هشت سال قبل از الزام استانداردهای حسابداری (سال های 1372 تا 1379) و هشت سال بعد از الزام استانداردهای حسابداری (سالهای 1380 تا 1387) می باشد. در این تحقیق از مدل باسو برای سنجش میزان محافظه کاری در دوره های مختلف استفاده شده است. نتایج نشان داد که شرکت های نمونه آماری در طول دوره تحقیق، رویه های محافظه کارانه ای در گزارشگری مالی خود اعمال نموده اند. همچنین نتایج حاکی از تاثیرات معنی دار الزام استانداردهای حسابداری بر میزان محافظه کاری شرکت های نمونه آماری می باشد.

محافظه کاری – استانداردهای حسابداری – عدم تقارن زمانی سود