سجاد رویوران - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
مهدی جلالی عزیزپور - استادیار گروه مهندسی مکانیک، واحد اهواز،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، ایران

در این پژوهش اثر پارامترهای فرآیند پاشش حرارتی سرعت بالا با استفاده از اکسیژن-سوخت (HVOF) بر مقاومت به خوردگی پوشش های سرمتی WC-12Co مورد مطالعه قرار گرفت. چهار عامل فاصله پاشش، نسبت اکسیژن به سوخت، سرعت حرکت تفنگ و نرخ تغذیه پودر در نظر گرفته شد. آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک جهت ارزیابی رفتار خوردگی نمونه ها بکار برده شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی به منظور بررسی مورفولوژی پودر و ریزساختار پوشش و از آزمون پراش پرتو ایکس به منظور بررسی فازهای پودر و میزان تجزیه کاربید تنگستن در پوشش استفاده شد. بررسی ها نشان داد که مهم ترین پارامتر در تعیین خواص پوشش، فاصله پاشش و در نتیجه آن درصد تخلخل و درصد فازهای آمورف-نانوکریستالی حاصل از تجزیه WC می باشد. در بین دو عامل درصد تخلخل (عامل کاهش خواص خوردگی) و فازهای آمورف-نانوکریستالی (عامل بهبود خواص خوردگی)، به نظر می رسد مورد دوم عامل غالب باشد. بگونه ای که در نمونه E1 با درصد تخلخل و فازهای آمورف-نانو کریستالی بالاتر نسبت به سایر نمونه ها (بیشترین دمای پوشش دهی) بیشترین مقاومت به خوردگی حاصل شد.

خوردگی، پودر WC-Co، تجزیه ،دمای ذره، HVOF