ساجده واعظ زاده
علی ایاسه

شواهد موجود حاکی از آن است که طی سالهای اخیر رفتارهای خشونت آمیز جوانان در کلان شهر کرمانشاه رو به افزایش گذاشته است. هدف این تحقیق بررسی وضعیت و الگوی خشونت در میان آنها است به همین منظور داده ها به روش پیمایشی و با نمونه ای 400 نفری از جوانان چهار ناحیه شهری کرمانشاه شامل مسکن، الهیه، جعفر آباد و دولت آباد بدست آمد. بر اساس یافته های پژوهش، از میان رفتارهای خشونت آمیز غیر فیزیکی، فریاد زدن و فحش دادن و از میان رفتارهای خشونت آمیز فیزیکی، دست به یقه شدن و پرتاب کردن اشیاء رفتارهای خشونت آمیز رایج بوده اند. بیشترین خشونت با اعضای خانواده و دوستان و به خاطر فقدان تفاهم و مسائل مالی بوده است. مردان، افراد کمتر مذهبی، غیر شاغلان و افرادی که در دوران کودکی سطح بالاتری از خشونت والدین را تجربه کرده اند بیشتر اقدام به خشونت می کنند. اما عواملی مانند سن، وضعیت تأهل، کنترل پلیس و کنترل خانواده تاثیر اندکی بر تغییر رفتار های خشونت آمیز دارند. نتایج تحلیل چند متغیره نشان می دهد که جنسیت و تجربه خشونت در کودکی مهمترین عوامل پیش بینی کننده اقدام به خشونت هستند. نتایج تحقیق در مجموع حاکی از آن است که رفتارهای خشونت آمیز جوانان بیشتر برخاسته از تضادهای فرهنگی مرتبط با اعضای خانواده بوده و تأثیر عوامل یادگیری اجتماعی در افزایش آن چشمگیرتر از سایر عوامل است.

خشونت فیزیکی، خشونت غیر فیزیکی، جوانان، محلات کرمانشاه