بررسی شاخص های سبک زندگی در مناطق تبدیل شده به شهر در ایران نمونه موردی: شهرستان های خواف و رشتخوار

سبک زندگی نتیجه همه گزینش ها، ترجیحات و رفتارهایی است که فرد در ارتباط با کالاهای مادی و فرهنگ مصرفی انجام می دهد. سبک زندگی از مفاهیم جدید در علوم اجتماعی بوده و هم زمان با بروز مدرنیته و تسریع روند شهرنشینی مطرح شده است. سبک زندگی در نحوه گذران اوقات فراغت، پوشاک، تغذیه، مدیریت بدن، سبک معماری و چیدمان داخلی منازل جلوه گر می شود. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای مؤلفه های تشکیل دهنده سبک زندگی در نقاط تبدیل شده به شهر در شهرستان های خواف و ر9شتخوار در استان خراسان رضوی انجام شده است. مبانی نظری پژوهش بر مبنای نظریات ابن خلدون، وبر، وبلن، زیمل، بوردیو، گیدنز و چ5نی تدوین شده است. طبق نظریات مطروحه شاخص های مورد نظر در پژوهش حاضر جهت سبک زندگی شش شاخص الگوهای گذران اوقات فراغت، م9دگرایی، نوع تغذیه، مدیریت بدن، زبان و لهجه گویش و سبک معماری و چیدمان داخلی منازل هستند. روش پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرس شنامه محقق ساخته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد تفاوت میانگین چندانی بین شهرهای مورد مطالعه در شاخص های سبک زندگی مشاهده نمی شود. میانگین سبک زندگی در نشتیفان به نسبت میانگین کل مقدار بالاتری را نشان می دهد. اما در شهرهای سلامی و جنگل میزان پایین تری نسبت به میانگین کل دیده می شود. همچنین شاخص تغذیه پایین ترین میانگین و شاخص مدیریت بدن بالاترین میانگین را در بین شاخص های سبک زندگی در شهرهای مورد مطالعه به خود اختصاص داده اند..

Keywords:

سبک زندگی , نقاط تبدیل شده به شهر , اوقات فراغت , تغذیه , مدیریت بدن