مرتضی اسمعیل نژاد - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه بیرجند
فهیمه شهرکی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری
محمد اسکندری ثانی - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه بیرجند

شهرستان چابهار علاوه بر جاذبه های طبیعی و تاریخی زیادی که دارد از مراکز تفریحی و گردشگری، موزه های متعدد،نمایشگاه های دایمی، سال نهای سینمایی، مراکز مجلل اقامتی، مراکز بازی و تفریح، فرهنگسراها، سال نهای مجهز ورزشی و...نیز برخوردار است که همه این عوامل میتوانند استعداد گسترش توریسم شهری را در این شهرستان به طور صعودی تضمینکنند. در میان شهرهای تاریخی و مهم شرق جنوب شرق ایران که می توانند در حوزه پایلوت گردشگری مورد توجه واقع شوند،چابهار مناسب ترین و جدی ترین گزینه برای برنامه ریزی توریسم شهری محسوب می شود. تنوع گونه های گردشگری در سهحوزه انسان ساخت، طبیعی و تاریخی فرهنگی و دسترسی به آب های آزاد از مهمترنی مزیت های نسبی گردشگری شهری چابهارمی باشد.این فرصت ها می تواند گام موثری جهت توسعه اقتصادی این منطقه محروم گردد. توسعه پایدار گردشگری با مفاهیمتوسعه پایدار و گردشگری پایدار در ارتباط است. توسه پایدار در گردشگری شهری چابهار نمی تواند به تنهایی توسط یک عاملواحد صورت پذیرد. بنابراین میبایست در جستجوی عاملانی برای تحقق توسعه پایدار بود. در این رابطه پیش زمینه هایفرهنگی و گروه های ذینفع می بایست در نظر گرفته شوند. نتایج این تحقیق نشان داده که گردشگری شهری در چابهار با توجهبا مزیت های نسبی موجود می تواند در راستای توسعه توسعه پایدار ناحیه چابهار استفاده گردد.

گردشگری شهری، چابهار، جنوب شرق، توسعه پایدار