یاشار راعی - کارشناس جنگل و مرتع اداره منابع طبیعی و آبخیزداری استان قزوین
علیرضا صادقی - کارشناس ارشد مرتع داری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
علی عسگری - رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان آوج
رضا علی احمدی سعدی - کارشناس جنگل اداره کل منابع طبیعی استان قزوین

استفاده از روش های تقویت بذر برای حذف یا کاهش اثر تنش های محیطی و افزایش سرعت و توان استقرار گیاهان مرتعی اهمیت زیادی دارد. پوشش دار کردن یکی از تکنولوژی های تقویت کننده بذر می باشد که به منظور کاهش تنش های محیطی اعم از زنده و غیرزنده و برای استقرار هرچه بهتر گیاه در محیط انجام می شود. در این پژوهش به اثر شیوه های مختلف پوشش دار کردن به طول گیاه ماشک گل خوشه ای با تغییر عمق کاشت و رطوبت خاک پرداخته شد. این طرح به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهارتکرار به اجرا درآمد. تیمار درصد رطوبت خاک (تنش خشکی) در سه سطح 9%، 14% و 21% وزن خاک خشک، تیمار عمق کاشت در دو سطح سه برابر قطر بذر و کشت در سطح و تیمار ماده پوشش دهنده در چهارسطح شاهد بدون پوشش (NC)، پوشش با پایه آلی (OC) و پایه هیدروژل (HC) و پایه معدنی (CC) مقایسه گردید. نتایج اثردرصد رطوبت خاک و عمق کاشت و اثر متقابل درصد رطوبت خاک و تیمار پوشش بر روی طول گیاه معنی دار گردید (p<0/05). بالاترین طول گیاه در هر سه سطح رطوبتی به پوشش با پایه ماده آلی (OC) با 336/96 میلیمتر و کمترین طول گیاه نیز به بذور بدون پوشش یا شاهد (NC) در هر سه سطح رطوبتی تعلق داشت. با توجه به تحقیق صورت گرفته می توان نتیجه گرفت هک پوشش دار کردن در هر سه رژیم رطوبتی (9%، 14%، 21%) نسبت به دانه های بدون پوشش موفق تر عمل کرده و می تواند از دوبار کاری، هزینه و وقت مضاعف در انجام پروژه های مرتع کاری مجدد جلوگیری کند.

؛Vicia villosa Roth، پوشش دانه، رطوبت خاک، عمق کاشت، طول گیاه