بررسی کشت مخلوط گوار و آفتابگردان تحت سطوح مختلف کود نیتروژن

به منظور ارزیابی کشت مخلوط گوار و آفتابگردان تحت سطوح مختلف کود نیتروژن، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) اجرا گردید. عامل اصلی شامل سه سطح کود نیتروژن 100، 0 و 150 کیلوگرم در هکتار و عامل فرعی، نسبت های مختلف کشت شامل: کشت خالص آفتابگردان، کشت خالص گوار، 75 درصد گوار+ 25 درصد آفتابگردان، 50 درصد گوار+ 50 درصد آفتابگردان، 25 درصد گوار+ 75 درصد افتابگردان بود. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده ها نشان داد که سطوح مختلف کود نیتروژن، نسبت های کاشت و اثر متقابل بین آنها تأثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک دو گیاه آفتابگردان و گوار داشت. بالاترین عملکرد دانه (1633/33 کیلوگرم در هکتار) در بین نسبت های کاشت آفتابگردان از نسبت کاشت 75 درصد گوار+ 25 درصد افتابگردان همراه با مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و در گوار (4356/7 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 75 درصد گوار+ 25 درصد افتابگردان همراه با مصرف 150 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن بدست آمد. سطوح مختلف کود نیتروژن و نسبت های کاشت تأثیر معنی داری بر میزان کلروفیل برگ در دو گیاه آفتابگردان و گوار داشت. بیشترین مقدار نیتروژن خاک از نسبت کشت خالص گوار و کمترین مقدار نیتروژن خاک از کشت خالص آفتابگردان بدست آمد. میزان نسبت برابری زمین در نسبت های مخلوط بزرگتر از یک بود که نشان دهنده برتری کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص می باشد. بالاترین نسبت برابری زمین از مخلوط 75 درصد گوار+ 25 درصد افتابگردان معادل 2/73 بدست آمد. در خصوص کنترل علف های هرز، کمترین میزان وزن خشک علف های هرز از کشت خالص گوار و عدم مصرف کود بدست آمد.

Keywords:

کشت خالص , کلروفیل برگ , نسبت برابری زمین , نسبت مختلف کشت