سمیه یوسفی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابرکوه و مدرس دانشگاه
مصطفی نامدارپورینگر - دانشجوی دکترای حقوق بین الملل دانشگاه علوم و تحقیقات تهران و مدرس دانشگاه
عبادالله عباسی - دانشجوی دکترای حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل قشم، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آباده

با وجود پیشینه طولانی اصل جبران خسارت در حقوق بین المللعرفی، تنها در چند دهه اخیر این اصل در خصوص خسارات زیستمحیطی توجه جامعه جهانی و به تبع آن حقوق بین الملل را بهخود معطوف داشته است .امروزه التزام به جبران خسارت زیستمحیطی بر اساس قواعد عام مسئولیت بین المللی ، به عنوان اصول مبنایی در جهت حمایت و حفاظت از محیط زیست مورد شناسایی واقع شده است. گرچه خصوصیات منحصر به فرد خسارات زیست محیطی، رابطه علی و معلولی بین فعالیت های منشا خسارات و خسارات وارده، فاصله مبدا و بروز خسارات و همچنین مشکلات مربوط به ارزیابی آنها جبران خسارات زیست محیطی را با جبران خسارات در دیگر حوزههای حقوق بین الملل متفاوت کرده است. در این راستا، مقاله حاضر به بررسی جبران خسارات زیست محیطی بر اساس منابع حقوق بین الملل می پردازد.

اصل جبران خسارت، خسارات زیست محیطی، محیط زیست