مدل بهینه سازی تخصیص منابع آب دربخش کشاورزی در حالت کم آبیاری با استفاده از الگوریتم ژنتیک

افزایش روزافزون جمعیت، کمبود بارندگی در اکثر حوضه های آبریزکشور نیاز به آب را در بخش های مختلف افزایش داده. بدین سبب درسالهای اخیر برنامه ریزی باهدف بهره برداری بهینه از منابع آب بهیک مهم تبدیل شده است. در این تحقیق طبق مدل ارائه شده،مناسب ترنن الگوی بهره برداری از مخزن سد، تخصیص بهینه آنبین گیاهان مختلف، ودر نهایت حداکثر سود حاصل از زراعت را درشرایط کم آبیاری ودر دو حالت آب وهوایی مرطوب وخشک تعیینشود. در حقیقت تلاش شده ضمن مد نظر قراردادن سود کشاورزبهینه ساز تخصیص آب کشاورزی انجام شود با رعایت الگوی کمآبیاری در مصرف آب در بخش کشاورزی صرفه جویی شود. به طوریکه نتایج حاکی از عملکرد مناسب الگوریتم ژنتیک و الگوی کمآبیاری دردو حالت آب وهوایی خشک ومرطوب بود، به طوری کهالگوریتم با تعداد تکرار 300، اندازه جمعیت 300 واحتمال تقاطع 0.6و از تکرار 35 به بعد جواب بهینه را به دست آورد، با رعایت الگویکشت جدید در آب وهوای خشک و مرطوب، حجم آب تخصیصداده شده به گیاهان کم شده ، بنابراین حجم آب رها شده از مخازنسد برای آبیاری این گیاهان کاهش یافته ودر نتیجه ذخیره ی سد باحفظ سود کلی کشاورزان افزایش داشته است. لذا با تشویقکشاورزان به رعایت الگوی کشت جدید نه نتها سود بیشتری حاصلاز کشت محصولات نصیب کشاورزان منطقه می شود بلکه در مصرفآب بخش کشاورزی صرفه جویی می شود ، با مدیریت صحیح میتوان از این آب مازاد ، در بخش های دیگری نظیر شرب وصنعتاستفاده کرد.

Keywords:

تخصیص بهینه آب , بخش کشاورزی , حداکثر سود , الگوریتم ژنتیک