طراحی بهینه پایه پروتز مفصل ران به کمک روش اجزاء محدود و بهینه سازی عددی
عنوان مقاله: طراحی بهینه پایه پروتز مفصل ران به کمک روش اجزاء محدود و بهینه سازی عددی
شناسه ملی مقاله: ICBME11_059
منتشر شده در یازدهمین کنفرانس مهندسی پزشکی ایران در سال 1382
شناسه ملی مقاله: ICBME11_059
منتشر شده در یازدهمین کنفرانس مهندسی پزشکی ایران در سال 1382
مشخصات نویسندگان مقاله:
ناصر ذاکری - دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک دانشگاه صنعتی شریف
حمیدرضا کاتوزیان - استادیار دانشگاه صنعتی شریف
فرزام فرهمند - دانشیار دانشگاه صنعتی شریف
خلاصه مقاله:
ناصر ذاکری - دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک دانشگاه صنعتی شریف
حمیدرضا کاتوزیان - استادیار دانشگاه صنعتی شریف
فرزام فرهمند - دانشیار دانشگاه صنعتی شریف
در این مطالعه با استفاده از داده های سی تی اسکن (CT-Scan)، مدل المان محدود سه بعدی از مفصل ران و پروتز آن ساخته شد. سپس با استفاده از الگوریتم بهینه سازی عددی و المان محدود و انجام آنالیز حساسیت نسبت به پارامترهای بهینه سازی، مهمترین پارامترهای طراحی شناسایی شدند. در ادامه با استفاده از روش بهینه سازی رویه پاسخ (RSM) و با در نظر گرفتن قیود، بهینه سازی هندسی انجام گرفت. بررسی های انجام شده بر روی طول پایه، قطر و طول حفره داخلی پایه، نشان می دهد که طول پروتز بیشترین تاثیر را بر توزیع یکنواخت تنش و جابجایی در ناحیه اتصال پایه پروتز با چسب ارتوپدی دارد و از این لحاظ قطر حفره داخلی پایه در درجه دوم اهمیت است.
کلمات کلیدی: اجزاء محدود، بهینه سازی، رویه پاسخ، پروتز مفصل ران، استخوان فمور
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/55148/