زهرا حسین قلی پور - دانشگاه هنر اصفهان
محمود قلعه نویی - دانشگاه هنر اصفهان

مدیریت پایدار منابع آب به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های قرنحاضر از مباحث جدیدی است که در سال های اخیر به دنبال تشدیدرخداد حوادثی چون تغییرات اقلیمی، تغییرات دمای زمین وگرمایش جهانی، آلودگی ها و تنش های آبی و به سبب اهمیت و تأثیرملموس آب بر شرایط محیطی و اقتصادی- اجتماعی و در عین حال نقش آن در برنامه ریزی های خرد و کلان، مورد توجه محافل مختلفعلمی بوده است. امروزه مسئله آب در بسیاری از مناطق جهان به یکبحران جدی تبدیل شده که این امر بازنگری مجدد در وضعیت وتعیین منابع بالقوه آب و برنامه ریزی در منابع آب را به عنوان یکضرورت می طلبد. شهر اصفهان نیز یکی از شهرهایی است که تحتتأثیر تغییرات اقلیمی و شهری شدن و مهمتر از همه خشکسالیرودخانه زاینده رود، روز به روز با مشکلات زیست محیطی بیشتریاعم از آلودگی آب و هوا، کاهش پوشش گیاهی و بخطر افتادنسلامت انسانی، از بین رفتن زیستگاه ها، خشکی مادی ها و کمبود آبآشامیدنی مواجه میشود. این شرایط لزوم ارائه راهکارهایی مناسبدر جهت به حداقل رساندن تأثیرات سوء تغییرات اقلیم و کم آبی واحیای زیستگاه های طبیعی را روشن می سازد. هدف مقاله حاضرمعرفی طراحی شهری حساس به آب به عنوان یکی از راهکارهایکارآمد و عملی جهت مقابله با مشکلات زیست محیطی و اثرات سوءخشکسالی زاینده رود اصفهان است و نتیجه می گیرد که در صورتبهره گیری از راهکارهای طراحی شهری حساس به آب می توان بهحداکثر بهره برداری از رواناب و صرفه جویی در استفاده از منابع آبیدست یافت و چرخه آبی موجود در شهر را به چرخه طبیعی تر آبنزدیک کرد و در عین حال از منظر شهری سبز با محیط زیستیسالم بهره مند شد.

طراحی شهری حساس به آب، تغییرات اقلیم، مدیریت پایدار منابع آب، محیط زیست، زاینده رود